Ik heb van HarperCollins een recensie-exemplaar mogen ontvangen van het boek Onbreekbaar van Marieke Damen. Aangezien ik nog niet eerder een boek van deze schrijfster heb gelezen, was ik extra nieuwsgierig naar deze psychologische thriller.
“Terwijl ik mijn ogen open, duurt het even voor ik besef dat ik niet naast Maarten zit. Een fractie van een seconde ben ik opgelucht. Tot het moment dat het in zijn volle omvang tot me doordringt dat mijn handen achter mijn rug zijn vastgebonden en er een stuk tape strak over mijn mond geplakt zit.”
Het boek begint meteen spannend. De eerste hoofdpersoon Alexandra, een succesvolle zakenvrouw en moeder van eind dertig, is ontvoerd. Door wie is voor haar, maar ook voor de lezer, onduidelijk. Ze heeft de man nooit eerder gezien, maar hij weet wel wie zij en wat haar achtergrondverhaal is. Wie heeft haar ontvoerd? En belangrijker nog: komt ze hier weer levend en ongebroken uit?
Later wordt ook een andere vrouw, of eigenlijk nog maar een meisje van 16, ontvoerd: Demi. Ook zij heeft geen idee wie de ontvoerder is, maar de ontvoerder kent ook haar naam en achtergrondverhaal. Waarom wordt ook zij ontvoert? En is er een relatie tussen de twee vrouwen?
Samen worden ze gevangengehouden in de kamer die de papagaaienkooi wordt genoemd.
Met een schrijfster van Nederlandse bodem kan het natuurlijk niet anders dan dat het verhaal zich ook afspeelt in Nederland en wel op de Veluwe. Het verhaal wordt verteld door de verschillende personages, waarbij het heden en verleden worden afgewisseld. Aan de hand van de flashbacks kom je meer te weten over het leven van Alexandra, hoe deze voor de ontvoering ook niet altijd fijn bleek te zijn. Ook zijn er flashbacks naar het leven van een derde persoon: Jacob … de ontvoerder?
Juist door de wisselende vertellers en de bijbehorende ik-vertelvorm, krijg je mee hoe de hoofdpersonen zich op dat moment voelen. Tegelijkertijd zorgen deze wisselende perspectieven er ook voor dat het juist een beetje mysterieus blijft hoe de ander zich op dat moment voelt.
Naast ontvoering behandelt het verhaal nog meer thema’s, zoals verlies en afscheid nemen, (de scheidslijn tussen) fantasie en werkelijkheid, macht(smisbruik). Ook komt het thema moed (“Ik zal gewoon wéér opstaan. Onbreekbaar. Dat ben ik.”), maar ook het verliezen van moed (“‘Als je maar lang genoeg naar de sterren blijft kijken zie je vanzelf een keer een vallende.’ Maar hier in dit hok zijn geen sterren.”) aan bod. Gezien de titel van het boek is dit thema misschien wel het belangrijkst.
Ik vond het zeker een spannende, soms zelfs gruwelijke (“Ineens ben ik ten volle doorgedrongen van het feit dat ik met een psychopaat te maken heb. Hij is niet zomaar een freak, hij is de overtreffende trap daarvan.”) thriller. De band tussen de twee vrouwen is erg bijzonder, doordat ze aan elkaar zijn overgeleverd en elkaar nodig hebben.
Ik had het boek in één dag uit, dus het las zeker snel door. Dit kwam niet alleen door het verhaal zelf, maar ook door de prettige schrijfstijl van de schrijfster en de afwisseling tussen de personages en de tijden. Het is bijna jammer dat dit nog maar de tweede thriller van de schrijfster is, want het doet je hunkeren naar de rest.
Los van het verhaal vond ik de tekst in het dankwoord ook nog erg mooi: “Zonder lezers is een boek maar gewoon een boek. De werkelijke waarde zit erin dat je als lezer een moment meegenomen kunt worden naar een andere wereld. Een wereld die anders is dan de jouwe. Even helemaal weg.”
