De nachtegaal

Wanneer je Zweedse thriller zegt, dan heb je direct mijn aandacht, want wat komen er goede thrillers uit Zweden! Dus toen ik een oproep voorbij zag komen om het boek de Nachtegaal van Johanna Mo te reviewen was ik meteen enthousiast!

Hanna Duncker keert terug naar haar geboorteplaats op het Zweedse eiland Öland, waar ze aan de slag gaat bij de politie. Het is niet direct een warm welkom, als dochter van een veroordeelde moordenaar wordt Hanna niet door iedereen met open armen ontvangen.

Op haar eerste dag bij de politie wordt er een lichaam gevonden, dit blijkt de zoon te zijn van Rebecka, een vroegere vriendin van Hanna. Zij moet haar vriendin gaan vertellen dat haar kind dood is aangetroffen en dat er sprake is van een misdrijf.

Samen met collega Erik probeert Hanna erachter te komen wie Joel heeft gedood en wat er precies met hem gebeurd is.
Ondertussen worstelt Hanna met haar eigen verleden en krijgt ze mysterieuze telefoontjes.

Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven vertelt. Je leest vanuit Hanna, Erik, Rebecka en ook vanuit Joel.
Door de korte hoofdstukken en het schakelen tussen de verschillende perspectieven leest het verhaal erg vlot.
Je wilt alleen maar doorlezen!

Ik kon dan ook vaak niet stoppen met lezen, voornamelijk de hoofdstukken geschreven vanuit Joel waren erg boeiend, je komt steeds meer te weten over zijn fatale laatste dag en waarmee hij verder allemaal worstelde. Deze hoofdstukken zorgde voor de meeste spanning in het verhaal. Ook voelde ik mij erg verbonden met Joel, je leeft met hem mee!

De nachtegaal is een spannend debuut van dat zeker smaakt naar meer en dit boek vraagt ook zeker om een deel twee! Ik keer graag terug naar dit Zweedse eiland om Hanna en Erik nog beter te leren kennen en ook zeker om erachter te komen wie achter de geheimzinnige telefoontjes zit. Hanna lijkt ook nog in het verleden te duiken om erachter te komen wat er destijds allemaal gebeurd is, kortom er zijn nog genoeg losse eindjes waar ik graag het antwoord op zou willen weten. Ik kan niet wachten op het tweede deel.

De nachtegaal is een politiethriller dat in Zweden afspeelt en ik hou van Scandinavische politiethrillers, dus de perfecte combi voor een boek! Het boek leest vlot door de korte hoofdstukken en is moeilijk weg te leggen, je wil weten wat er precies gebeurd is en wie de moordenaar is. Het is zo geschreven dat elk personage verdacht is, maar Johanna Mo verraste me alsnog met hoe het echt in elkaar zat. En wat een mooie cover heeft het boek, dat zorgt er meteen al voor dat je boek wil lezen!

Na het overlijden van haar vader keert Hanna Duncker na zestien jaar weer terug naar het eiland Öland. Dit is de plek waar ze is opgegroeid, maar ook waar haar vader een moord heeft gepleegd, de reden waarom ze zestien jaar geleden naar Stockholm is gevlucht. Ze komt als rechercheur bij de politie van Kalmar te werken en op haar eerst dag wordt er een vijftienjarige jongen dood aangetroffen. Het blijkt de zoon te zijn van een jeugdvriendin van Hanna. Ze wordt meteen aan het werk gezet om de moord te onderzoeken, maar niet iedereen is blij met de terugkeer van Hanna, gezien de dreigtelefoontjes die ze ontvangt. Wat gebeurt er allemaal op het eiland?

Het boek speelt zich af in Öland en Kalmar, hier is Johanna Mo zelf opgegroeid. Doordat je dit weet komt de setting van het boek meer tot leven. De titel van het boek, De nachtegaal, is ook een terugkerend thema, waardoor de titel al vrij snel verklaard wordt. Daarnaast heeft ze een actueel onderwerp in het boek verwerkt, hierdoor spreekt het boek nog meer aan.

De Nachtegaal begint met een hoofdstuk geschreven vanuit het slachtoffer, Joel. Dit zorgt ervoor dat je meteen in het verhaal zit. Dit perspectief komt vaker terug in het boek, waardoor je als lezer langzaam aan meer te weten komt over wat er op zijn laatste dag gebeurd is. Ook leer je hierdoor Joel beter kennen en voel je zijn angst.

Naast het perspectief van Joel volg je ook Hanna, haar collega Erik en Joel's moeder Rebecka. Deze afwisseling van meerdere perspectieven zorgen dat het boek je aandacht blijft houden en je de verschillende personages beter leert kennen. Rebecka is in de rouw en sluit iedereen buiten, terwijl Hanna weer een vriendin voor haar probeert te zijn. Ondertussen probeert Erik er voor Hanna te zijn. Maar Hanna is ook bezig met haar verleden, hierdoor is ze erg prikkelbaar en heeft ze moeite met interesse tonen in anderen. Daar stoorde ik me af en toe wel aan, juist omdat Erik zo zijn best deed.

Wat er met Hanna's vader is gebeurd, is de rode draad in het boek en zorgt ervoor dat ik meer over Hanna Duncker wil lezen, haar verhaal is nog niet klaar en ik ben dan ook erg benieuwd naar het volgende deel!

Met veel plezier heb ik ‘De Nachtegaal’ gelezen van Johanna Mo (°1976).

Dit is het eerste boek in een reeks met detective Hanna Duncker in de hoofdrol. Hanna heeft een haat-liefdeverhouding met het Zweedse eiland Öland. Na jaren afwezigheid keert ze toch terug naar haar roots. Wanneer er een tiener dood wordt teruggevonden, schudt het slaperige eiland op zijn grondvesten en rijt dit oude wonden open bij de bewoners, maar ook bij Hanna zelf. Het warme gevoel van de gesloten eilandcultuur wordt al snel overschaduwd door het beklemmende gevoel dat iedereen alles weet van iedereen. Of toch niet ?

Er wordt voortdurend gewisseld in de verhaallijnen die verteld worden vanuit de invalshoek van de betrokkenen. De personages passeren de revue in verschillende tijdvakken rond de noodlottige dag dat het lichaam gevonden wordt. Vriendschappen, verboden relaties, verdachtmakingen, beschuldigingen, wrok en pijnlijk verlies passeren de revue. Het einde laat nog een aantal belangrijke vragen onbeantwoord, waardoor de nieuwsgierigheid naar het volgende boek in de reeks groot is. Mo’s schrijfstijl is direct en de gebeurtenissen volgen elkaar snel op.

Zal Hanna ooit de waarheid ontdekken over haar vader en zal de rust ooit echt volledig terugkeren op Öland ? Wordt vervolgd…

Sinds de komst van de tweeling kom ik minder aan lezen toe dan ik zou willen. Ik heb zo’n tiental vaste auteurs van wie ik telkens een nieuw boek koop op de verschijningsdatum, maar dat is het zowat. Maar dit keer wou ik toch eens de uitdaging aangaan om nog eens een nieuw boek van een voor mij onbekende schrijfster te lezen. De deadline leek kort, dus ik zou mezelf sowieso in een paar bochten moeten wringen om het te halen, maar ik kreeg er heel wat herwonnen leesplezier voor in de plaats!

Van bij het begin sleepten de protagonisten me mee in hun verhaal. Het leek wel alsof ik zelf een vriendin zou kunnen zijn van Rebecka en Hanna en het korte leven van Joel greep me aan alsof het een eigen familielid betrof. Heel het boek is trouwens in-tragisch: het lijkt wel alsof zowat alle personages een zwaar kruis met zich meeslepen vanwege wat ze allemaal al hebben meegemaakt!

Door al dat drama en de spanning over hoe het verder met Joel zou verlopen gedurende zijn laatste dag – een deel van het boek bestaat uit de beschrijving van hoe hij zijn laatste uren beleeft – keek ik wel erg uit naar elk vrij moment om mezelf verder onder te dompelen in zijn lotgevallen. Ik ben niet iemand die gauw een traan wegpinkt bij een boek, maar hiervan kreeg ik toch een krop in de keel.

Gedurende de laatste paar hoofdstukken zat ik me af te vragen of er nog een extra plot in het verhaal ging komen in verband met het verleden van Hanna, maar eigenlijk ben ik blij met het feit dat er nog een aantal kwesties open blijven, zodat er misschien een vervolgboek kan komen. Ik kijk er naar uit om mogelijk nog meer te weten te komen over hoe Rebecka en Hanna hun vriendschap opnieuw oppikken, wat nu eigenlijk het verhaal is achter die nachtegaal en hoe Hanna, Erik, Daniel, Amer, Carina en Öve een steeds beter team worden en in de toekomst nog veel meer mysteries gaan oplossen!

Kortom: dit boek mag gerust een vervolg krijgen en misschien wordt Johanna Mo dan ook wel een van die schrijfsters van wie ik vanaf nu jaarlijks een nieuw boek ga kopen!