De roos van Napoleon

De roos van Napoleon – Jacobine van den Hoek

Frankrijk, 1790. De vrouw die later bekend zou worden als Joséphine Bonaparte vlucht van Martinique naar Parijs om te ontsnappen aan de slavenopstanden in de Cariben. Haar echtgenoot heeft haar jaren geleden verlaten, ze staat er alleen voor. Bij aankomst blijkt het ook in Parijs onveilig voor haar en haar kinderen; de Franse Revolutie is begonnen. Als ze ervan beticht wordt tegen de revolutie te zijn, belandt ze in een van de beruchte gevangenissen waar koningsgezinden hun tocht naar de guillotine afwachten.

Intussen zoekt een jonge militair, Napoleon, op zijn eigen manier naar geluk en erkenning. Net als Joséphine is hij verloren geraakt in een snel veranderende wereld. Als hun wegen elkaar kruisen, verandert de geschiedenis.

De roos van Napoleon is een onwaarschijnlijk mooi en waargebeurd verhaal over lotsverbondenheid.

Het verhaal wordt verteld vanuit Marie-Josèphe-Rose, blikt af en toe terug naar haar verleden, terwijl je tegelijkertijd af en toe een inkijkje krijgt in het leven van Napoleon totdat hun levens elkaar kruisen. Die overgangen verlopen soepel, de schrijfstijl is prettig en het verhaal leest vlot.

Marie-Josèphe-Rose is een jonge vrouw die moeite heeft om zich aan te passen aan de adel. Ze ontwikkelt zich tot een sterke en moedige vrouw die overal een oplossing voor vindt.
Napoleon is onderhevig aan stemmingen en daardoor gevoelig en kwetsbaar. Hij voelt zich eenzaam en afgewezen. Maar zij kan hem aan, kan hem laten groeien.

‘Daar in die koets onder de sterrenhemel, wordt het me pas duidelijk dat zijn bravoure en zijn drang naar controle de bouwstenen zijn van een muur die hij om zich heen heeft gebouwd. Achter die muur schuilt een kwetsbare jongen, een man van zesentwintig met zijn onzekerheden.’

De roos van Napoleon is een beeldend verhaal met aandacht voor sfeer, personages en entourage. Een mooi en boeiend stukje geschiedenis en geeft een kijkje in het leven ten tijden van de woelige Franse revolutie.

Een aanrader voor iedereen die van mooie (historische) verhalen houdt!

Jacobine van den Hoek laat met De roos van Napoleon de geschiedenis herleven. 
Eerlijk gezegd wist ik bar weinig van Napoleon en 'zijn' Josephine..en de tijd waarin zij leefden. Deze roman gaat trouwens vooral over Josephine, ofwel Marie-Rose zoals haar roepnaam was. 
Ze is een sterke stoere vrouw die heel wat te verduren krijgt ten tijde van de opstanden en de revolutie. 

Het verhaal begint in 1790 als Marie-Rose met haar 7 jarige dochter Hortense en haar kindermeisje(nu vriendin) Euphémie op de boot naar Frankrijk zit. Ze wil naar Parijs nu er op de plantage op Martinique rellen zijn uitgebroken. In Parijs woont ook Eugéne, haar zoon, bij zijn vader. 
Maar in Parijs blijkt het ook niet veilig  vanwege de revolutie. 

Tussendoor lezen we korte stukken over  de militaire opleiding en het leven van Napoleon. Hij blijkt intelligent, maar ook manisch depressief te zijn en is onzeker met vrouwen. Ook wel een gevoelig man, al merk je dat niet meteen aan zijn lompe gedrag. 

Ook al ontsnapt ze een paar keer de dans, toch wordt ook Marie-Rose net als velen van stand opgepakt en gevangen gezet. Ze droomt elke nacht over de guillotine. Ze heeft geluk.... Bracht het amulet dat ze van haar moeder meekreeg haar geluk? 
Als hun wegen elkaar op een dag kruizen kan Napoleon haar maar niet vergeten.. En hij rust niet voor hij haar terugvindt. Zij is de vrouw die hij nodig is. 

Ik dacht dat ik niet zo van historische romans hield, maar dat blijkt niet te kloppen 😁 Dit boek heeft mij zeer geboeid! 
Dat komt zeker ook door de beeldende schrijfstijl. Het is bijna alsof je erbij bent, daar in Parijs, een paar eeuwen terug.. 
Al ben ik toch wel blij dat ik niet in die tijd leef. Wat een verschrikkingen. 
Dit verhaal smaakt naar meer! Ik heb een nieuw genre ontdekt!

Marie-Josèphe-Rose ontvlucht de slavenopstanden in Martinique met haar kinderjuf en dochter en gaat terug naar Parijs. Hier woonde ze met haar echtgenoot Alexandre de Beauharnais, die haar jaren eerder echter al verliet en in Parijs is blijven wonen met hun zoon. Eenmaal in Parijs aangekomen, blijkt ze ook daar niet veilig te zijn als burggravin, de Franse revolutie is namelijk begonnen. Veel van de adel blijkt al gevlucht te zijn en Marie-Josèphe-Rose is ten einde raad. Gelukkig biedt vriendin Désiree hulp en samen weten ze de opstand lange tijd het hoofd te bieden.

Tegelijkertijd maak je beetje bij beetje kennis met Napoleon Bonaparte. Je leest over zijn start op de militaire academie, over zijn frustraties omdat anderen hem maar niet begrijpen, over zijn manische en depressieve perioden en over zijn ontmoeting met Marie-Josèphe-Rose, zijn Josephine. Vooral zijn chaotische manier van doen en zijn passie voor Marie-Josèphe-Rose worden door de schrijfster goed neergezet en maken van Napoleon een interessant personage.

'Joséphine, zo is hij haar in gedachten gaan noemen. Deels omdat hij die naam beter bij haar vindt passen, maar vooral omdat het hem een goed gevoel geeft haar exclusief zo te noemen.'

De roos van Napoleon is de tweede historische roman van Jacobine van den Hoek. Eerder schreef ze over een andere krachtige vrouw aan de vooravond van de 80-jarige oorlog in Nederland. In de roos van Napoleon draait het vooral om de ontwikkeling van Marie-Josèphe-Rose, haar verhaal wordt dan ook vanuit de eerste persoon verteld, in tegenstelling tot het verhaal van Napoleon dat vanuit de derde persoon verteld wordt. In het begin leer je Marie-Josèphe-Rose kennen als een vrouw die moeite had zich aan te passen aan de adel. Daarna lees je over haar strijd om te overleven met haar kinderen en de opofferingen die ze hiervoor brengt. Uiteindelijk zie je haar uitgroeien naar een krachtige vrouw die naast Napoleon staat. De roos van Napoleon speelt zich af ten tijde van de Franse revolutie, de spanningen die dit oplevert tussen verschillende lagen van de bevolking en de uitdagingen voor vrouwen in die tijd, worden goed weergegeven.

De tekst op de achterflap op het boek liet mij denken dat Marie-Josèphe-Rose en Napoleon elkaar eerder tegenkomen en dat een groot deel van het boek dan ook om hun leven samen draait. Omdat ze elkaar pas in de tweede helft van het boek tegenkomen en ik dus andere verwachtingen had, duurde het even voordat ik helemaal in het verhaal zat. De eerste helft las voor mijn gevoel weg als een lange, maar boeiende inleiding en vooral een stuk inzicht in het leven van de vrouw die naast Napoleon stond. Het verhaal is echter mooi en beeldend geschreven, je leeft mee met het Marie-Josèphe-Rose en de vrouwen om haar heen waarmee ze zich staande probeert te houden en wacht op het moment waarop Marie-Josèphe-Rose en Napoleon elkaar eindelijk zullen ontmoeten. Het verhaal van Marie-Josèphe-Rose en Napoleon had van mij langer mogen zijn, maar is wellicht voer voor een tweede deel.

Marie-Josèphe-Rose ontvlucht de slavenopstanden in Martinique met haar kinderjuf en dochter en gaat terug naar Parijs. Hier woonde ze met haar echtgenoot Alexandre de Beauharnais, die haar jaren eerder echter al verliet en in Parijs is blijven wonen met hun zoon. Eenmaal in Parijs aangekomen, blijkt ze ook daar niet veilig te zijn als burggravin, de Franse revolutie is namelijk begonnen. Veel van de adel blijkt al gevlucht te zijn en Marie-Josèphe-Rose is ten einde raad. Gelukkig biedt vriendin Désiree hulp en samen weten ze de opstand lange tijd het hoofd te bieden.

Tegelijkertijd maak je beetje bij beetje kennis met Napoleon Bonaparte. Je leest over zijn start op de militaire academie, over zijn frustraties omdat anderen hem maar niet begrijpen, over zijn manische en depressieve perioden en over zijn ontmoeting met Marie-Josèphe-Rose, zijn Josephine. Vooral zijn chaotische manier van doen en zijn passie voor Marie-Josèphe-Rose worden door de schrijfster goed neergezet en maken van Napoleon een interessant personage.

'Joséphine, zo is hij haar in gedachten gaan noemen. Deels omdat hij die naam beter bij haar vindt passen, maar vooral omdat het hem een goed gevoel geeft haar exclusief zo te noemen.'

De roos van Napoleon is de tweede historische roman van Jacobine van den Hoek. Eerder schreef ze over een andere krachtige vrouw aan de vooravond van de 80-jarige oorlog in Nederland. In de roos van Napoleon draait het vooral om de ontwikkeling van Marie-Josèphe-Rose, haar verhaal wordt dan ook vanuit de eerste persoon verteld, in tegenstelling tot het verhaal van Napoleon dat vanuit de derde persoon verteld wordt. In het begin leer je Marie-Josèphe-Rose kennen als een vrouw die moeite had zich aan te passen aan de adel. Daarna lees je over haar strijd om te overleven met haar kinderen en de opofferingen die ze hiervoor brengt. Uiteindelijk zie je haar uitgroeien naar een krachtige vrouw die naast Napoleon staat. De roos van Napoleon speelt zich af ten tijde van de Franse revolutie, de spanningen die dit oplevert tussen verschillende lagen van de bevolking en de uitdagingen voor vrouwen in die tijd, worden goed weergegeven.

De tekst op de achterflap op het boek liet mij denken dat Marie-Josèphe-Rose en Napoleon elkaar eerder tegenkomen en dat een groot deel van het boek dan ook om hun leven samen draait. Omdat ze elkaar pas in de tweede helft van het boek tegenkomen en ik dus andere verwachtingen had, duurde het even voordat ik helemaal in het verhaal zat. De eerste helft las voor mijn gevoel weg als een lange, maar boeiende inleiding en vooral een stuk inzicht in het leven van de vrouw die naast Napoleon stond. Het verhaal is echter mooi en beeldend geschreven, je leeft mee met het Marie-Josèphe-Rose en de vrouwen om haar heen waarmee ze zich staande probeert te houden en wacht op het moment waarop Marie-Josèphe-Rose en Napoleon elkaar eindelijk zullen ontmoeten. Het verhaal van Marie-Josèphe-Rose en Napoleon had van mij langer mogen zijn, maar is wellicht voer voor een tweede deel.

'Er is geloof nodig om me beter te voelen, want hoop is niet genoeg.'

1790 Marie-Josèphe-Rose is met haar dochter Hortènse op weg naar Frankrijk vanuit Martinique nadat daar een slavenopstand is uitgebroken. Maar ook in Frankrijk is het onrustig.

'Bent u geen burggravin? Weer knikte ik. Ja, dat hoorde ik al. Als ik u was zou ik die titel nooit meer gebruiken. U kunt zich beter inwoner, citoyenne, noemen.'

De Franse revolutie is uitgebroken. Rose moet samen met dochter en vriendinnen mee in deze omwenteling. Iedereen die iets te maken lijkt te hebben met de adel wordt immers gevangengenomen. Dat ze met haar dochter naar de onthoofding van Marie-Antoinette gaat, laat zien hoe 'verborgen' je moest leven. Deze scène maakte veel indruk:

'De beul ontgrendelt het guillotinezwaard en dan zwijgen de troms. Iedereen houdt de adem in. Ik voel het zweet in mijn handpalm vermengen met dat van Hortènse (....) Verderop blaffen twee honden. Een kind huilt. Een vogel vliegt krijsend over de menigte. Dan een knal. Oorverdovend. Als een kanonschot. Met een doodsklap is de valbijl naar beneden gestort. Het koningshuis De Bourbon is definitief gevallen.'

In een dorpje niet ver van Parijs, gevlucht voor de opstand, hoort Marie-Josèphe voor het eerst de naam van Napoleon Bonaparte. De rare Corsicaan die de hele wereld wil veroveren vanuit Frankrijk.

Het verhaal laat ons af en toe terugblikken op het leven van 'Rose' op de plantage in Martinique en op haar huwelijk met burggraaf Alexandre de Beauharnais. Verder volgen we haar op haar zoektocht naar een veilige plek om te wonen. Dan krijgen we, schuingedrukt, stukjes uit het leven van Napoleon. Zijn verhaal begint op de militaire academie in 1779. De stukken over Napoleon zijn in de derde persoon, dit in tegenstelling tot het verhaal van Rose dat in de eerste persoon is geschreven.

Jacobine van den Hoek heeft het boek een feministische sfeer meegegeven. Ze laat vooral de relaties en vriendschappen tussen vrouwen zien en hoe deze vrouwen elkaar ondersteunen en verder helpen.

'Nee, zegt Désiree fel. Er moet een manier zijn om als vrouw invloed te hebben. Vroeger hadden we daarvoor het hofleven. We kunnen toch niet lijdzaam afwachten wie de nieuwe regering vormen?'

Marie-Josèphe-Rose (Joséphine) wordt neergezet als een krachtige vrouw die niet snel opgeeft en die zich niet te goed voelt om hard te werken. Ze doet alles voor haar en haar familie om te overleven. En dat is nodig, want de politieke spanning is goed te voelen. Je moet op je woorden letten en bent je leven niet meer zeker.
Het verhaal neemt je mee van Martinique en een verstandshuwelijk ,naar het Parijs van de revolutie. Dan via een dorpje waar de rust enigszins lijkt weer te keren naar de vrouwengevangenis. Om uiteindelijk via allerlei andere verhaallijnen uit te komen bij de liefde tussen Napoleon en Joséphine.

'Joséphine, zo is hij haar in gedachten gaan noemen. Deels omdat hij die naam beter bij haar vindt passen, maar vooral omdat het hem een goed gevoel geeft haar exclusief zo te noemen.'

Het einde van het verhaal volgt dan helaas wat snel. Daar zat zoveel meer verhaal in. Ik hoop dat Jacobine dit nog gaat uitwerken in een tweede deel.