'Ik heb niets verkeerds gedaan.'

Wauw! Wauw, is even het enige wat ik op dit moment kan uitbrengen. En soms, soms is dat genoeg. Het is genoeg, omdat sprakeloosheid een enorm compliment kan zijn... In dít geval gaat dat zeker op.

Onlangs las ik 'Zestien paarden', geschreven door Greg Buchanan, en door dít boek weet ik weer waarom ik zo van thrillers hou. Met thrillers kan je namelijk veel kanten op en dat zorgt ervoor dat thrillers je kunnen blijven verrassen. 'Zestien paarden' wist míj te verrassen... Niet eerder las ik een thriller die zó origineel en zó geniaal in elkaar zat. Het is gewoon steengoed.

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages. Hierdoor word je als lezer uitgedaagd om steeds te schakelen. Te schakelen, omdat het soms niet meteen duidelijk is vanuit wie je het verhaal volgt. Het verhaal dat als rode draad door verschillende levens loopt, dat verschillende mensen met elkaar verbindt. Dit zorgde er bij mij voor dat ik helemaal opgezogen werd in het verhaal, want de radertjes tussen mijn oren werden flink aan het werk gezet.

Greg heeft een fijne, en soms poëtische, schrijfstijl. Hij heeft de gave van het vertellen van een verhaal in zijn vingers en vertelt het verhaal als een rustig kabbelende rivier. Met zijn gedetailleerde beschrijvingen komen de sfeer en de omgeving bíjna tot leven.

'Langs de oever van het glimlachende meer verloor het gevarieerde landschap de moed.'

Gruwelijke details passeren de revue en soms is het verbazingwekkend dat iemand dít op papier heeft kunnen zetten. Zó duister en bruut, en sóms hartverscheurend.
Doordat de hoofdstukken kort zijn, had ik moeite om te stoppen met lezen. De verleiding om nog één hoofdstuk te lezen was groot en dit resulteerde erin dat ik dit boek in sneltreinvaart uit had. Ik móést weten wie er achter al die gruwelijkheden zat en vóóral: waarom?

'Er waren verhalen die we vooral voor onszelf vertelden, niet zozeer voor anderen.'

De ontknoping was voor mij de kers op de taart. Niets is wat het lijkt. Met in elk kratje een nieuwe ontdekking. Letterlijk én figuurlijk. Een ontknoping die nog lang nasiddert. Ik geef het boek *****

In een bijna surreële stijl beschrijft de auteur in zijn debuut hoe de verschillende personages hun lot niet meer kunnen ontlopen. Een thriller voor fijnproevers die zich willen laten meevoeren met de soms dromerige beschrijvingen.”

In een klein dorpje worden 16 paardenkoppen gevonden, begraven in het zand met één oog naar de hemel gericht. Deze verschrikkelijke vondst wordt gedaan door een bewoner en zijn dochter. Dit is een enorme schok. Rechercheur Alec wordt op de zaak gezet, en werkt samen met forensisch dierenarts Cooper. Een nauwe samenwerking gaat van start, op zoek naar de dader en het verhaal achter deze lugubere vondst.

Ik vond het moeilijk om in het verhaal te komen, het bevat veel losse flarden van verhalen waarvan niet meteen duidelijk is waar het op slaat.
Er worden veel details beschreven die niet meteen iets toevoegen aan het verhaal, en bijna puntsgewijs worden beschreven. Dit maakte het voor mij wat langdradig.
Het boek bestaat uit drie delen, maar het is mij volledig onduidelijk waarom deze splitsing is gemaakt.

Omdat ik dit boek al voordat het uit kwam mocht lezen voor Harper Collins Nederland om een recensie te schrijven heb ik hem uitgelezen, maar normaliter had ik deze niet uitgelezen.

Zestien paarden is een thriller van Greg Buchanan. De 32 jarige Britse schrijver studeerde Engels aan de University of Cambridge. Hij schreef stripverhalen en verhaallijnen voor videogames.
Aan de rand van Ilmarsh een Engels kustplaatsje met vergane glorie worden de stoffelijke overschotten gevonden van zestien verminkte paarden. In een cirkel en deels begraven liggen de hoofden met één oog starend naar de hemel.
Rechercheur Alec Nicols moet de zaak onderzoeken en roept de hulp in van forensisch dierenarts Cooper Allen.
Dierenmishandeling, schuldgevoel en verwaarlozing leiden tot een zoektocht naar de dader.
In het begin moest ik erg wennen aan de steeds wisselende perspectieven. Maar hoe verder in het boek hoe vlotter het weg las. Tot een spannend einde wat ik niet aan had zien komen.
Hou je van een boek waar je je aandacht goed bij moet houden , met onverwachte plot twisten dan is dit een aanrader.

Recensie van Zestien paarden

De titel,  de omslag en de omschrijving  spraken mij aan.
Vandaar dat ik reageerde op een oproepje van Harper Collins en het boek mocht recenseren.
Ik had tot aan dit boek  nog niets van deze schrijver gelezen .

De vondst van 16 paardenhoofden leidt tot een zoektocht naar de dader(s) .
We kijken mee met de personages Alec en Cooper  bij hun  uitdaging om dit raadsel op te lossen.

Gedurende de zoektocht  stuiten ze op diverse dingen zoals brandstichting,  vermiste mensen en zelfs chantage.
Je krijgt een kijkje in het leven van de bewoners van een klein dorpje en van wat er , zelfs in zo'n klein dorpje, toch nog geheim kan blijven..

Ik vond het lastig inkomen  in het verhaal.
Toch blijft het raadsel wel trekken  en wil je er graag erachter komen  wat er met de 16 paardenhoofden is ..
De personages veranderen door het boek heen en zo komt het dat je op het ene moment  meeleeft en voelt met een slachtoffer om een paar hoofdstukken  verder compleet verbaasd te staan door een twist in het verhaal.

Gedurende het verhaal komen er diverse vragen bij de lezer naar voren .
Maar voor mijn gevoel blijven deze vragen relatief onbeantwoord  aan het einde van het boek.
Wellicht komt er nog een vervolg ?

Ondanks dat het boek niet was wat ik verwachtte,  was er wel de trigger om hem uit te lezen,  om achter de oplossing van het  raadsel te komen .