De beeldhouwer

Na het lezen van de eerste drie delen van de Robert Hunter serie kan ik wel constateren dat ik fan ben van de schrijver Chris Carter. Ik heb dan ook enorm hoge verwachtingen voor zijn nieuwste en vierde deel van deze serie. Wat opmerkelijk is, is dat voorgaande delen allemaal donker en duister waren, nu is er gekozen voor een hele lichte cover. Wel is het wederom gekozen voor een foto dat gecombineerd wordt met de typografie van de titel. Het prikkeldraad, de beitel met de roos, vormen samen een intrigerend beeld dat me erg nieuwsgierig maakt.

Een student verpleegkundige komt op een ochtend bij haar patiënt, officier van justitie Derek Nicholson, een kijkje nemen en krijgt hierbij de schrik van haar leven. Hij is op brute wijze om het leven gebracht. De moord lijkt zinloos, want deze man had nog maar amper twee weken te leven. Robert Hunter en Carlos Garcia worden op de zaak gezet. De moordenaar heeft een merkwaardige en bijzondere boodschap achtergelaten. Wat zou hij hiermee willen zeggen? Terwijl het onderzoek loopt, wordt er een tweede lichaam gevonden, dat op dezelfde brute wijze is vermoord. Is deze seriemoordenaar een kunstenaar?
 
Het verhaal begint met een schokkend en huiveringwekkend proloog waarbij student verpleegkundige Melinda Wallis haar patiënt die ochtend aantreft. Aangezien niet direct alle details worden gegeven, weet Chris Carter je gelijk nieuwsgierig te maken na de toedracht.

Chris Carter is een waanzinnig goede schrijver. Hij schrijft levendig, pakkend en heerlijk vlot. Hierbij kan hij tot in detail de lugubere en gruwelijke dingen beschrijven, weet hij levendige dialogen neer te zetten en weet hij perfect wanneer hij de verhaallijn moet vertragen en versnellen. Daarbij leest het boek ook nog eens ongelofelijk lekker weg. De hoofdstukken zijn kort, maar eindigen constant met een cliffhanger, waardoor je deze pageturner niet weg kan leggen.

De verhaallijn wist me direct vanaf het begin te pakken. Hij is origineel, razend spannend en enorm realistisch. Hij weet vanaf het begin de spanning er goed in te brengen en gedurende het verhaal de spanningsboog goed gespannen te houden. Het is leuk dat je de bekende personages door de serie heen ziet evolueren. Ook de introductie van onderzoekster Alice Beaumont is onwijs goed gedaan. Ze vult het team van Robert en Carlos op krachtige wijze aan. Ik hoop dat dit personage in de volgende delen blijft.
De opbouw naar het plot was bijzonder sterk en op het allerlaatste moment wisten de puzzelstukjes weer werkelijk fantastisch in elkaar te vallen. Het epiloog was een mooie afronding van het verhaal.

De beeldhouwer, de vierde originele, lugubere en razend spannende thriller van Chris Carter wist me wederom van mijn sokken te blazen. Chris Carter schrijft enorm levendig, pakkend en vlot, waardoor als je aan zijn boeken begint, je ze niet meer weg kan leggen tot ze uit zijn. Ook dit nieuwste boek heb ik weer in één dag verslonden. Ik ben inmiddels groot fan van Chris Carter en ik hoop dat er nog vele boeken gaan volgen. Dikke aanrader!

Dank aan HarperCollins Holland voor het recensie-exemplaar.

Waarom ben ik groot fan van deze serie? Omdat het gewoon zo vreselijk goed is op alle fronten. De schrijfstijl, de niet te filmen originele en gruwelijke moorden, een klinkend plot en dan natuurlijk de geweldige Robert Hunter met zijn side kick Carlos Garcia.

Ook met De beeldhouwer tovert Carter weer een thriller van formaat uit de pen. Vanaf het begin is het weer gelijk aan de bladzijdes geplakt zitten en je weet gewoon dat het spannend en maagkrampend gaat worden.

Neem bijvoorbeeld even de scène van iets vergeten zijn en het ophalen. Mennnn ik vind niet zo snel iets eng maar dit is doodeng! De modus operandi van deze seriemoordenaar is werkelijk briljant bedacht. Je ziet het voor je en je weet gewoon niet wat je ziet! Wie en waarom zijn uiteraard hamvragen en het is een leesfeest om Hunter en consorten te volgen gedurende het onderzoek en de jacht op de dader.

Carter weet het allemaal weer ontzettend kundig en beeldig te brengen. Goede dialogen, meerdere lijnen die perfect in elkaar overlopen of samen weten te smelten met een uitwerking waar je U tegen zegt. Hunter zelf blijft naast zijn werk, eigenlijk al een tijdje mysterieus. Ik betrap mezelf erop dat ik dan toch ook zit te hopen dat hij zich in de privésfeer ook wat meer laat zien. Of dat gebeurt laat ik even in het midden. Het zou leuk zijn maar niet noodzakelijk, al zie ik zelf qua personages graag wat meer ontwikkelingen binnen een serie.

Ik zei leuk en wat op zeker meer dan leuk is, is dat het zo verschrikkelijk anders in elkaar zit dan ik gedacht had. Hoe tof is dat dan weer om zo op het verkeerde been gezet te worden, en het einde geeft een pracht van een naschok.

Wat een mega goed boek is dit en ik verheug me ook nu alweer op het volgende deel.

Conclusie:

De gruwelijkheden zijn kenmerkend, maar dat is het briljante plotten ook. Deze steengoede en ijzersterke serie is uniek in zijn soort en behoort met gemak tot mijn favorieten.

Vier en halve sterren oftewel een 9/10.

Karin Meinen - Samenlezenisleuker

De beeldhouwer – Chris Carter

Een student verpleegkunde krijgt de schrik van haar leven als ze haar patiënt, officier van justitie Derek Nicholson, op brute wijze vermoord in zijn bed aantreft. De moord lijkt zinloos, aangezien hij terminaal ziek was en nog maar kort te leven had. Wat profiler Robert Hunter en zijn collega Carlos Garcia het meest schokt, is de aanwijzing die de moordenaar heeft achtergelaten. Waarom zou hij met de politie willen communiceren?

Terwijl Hunter en Garcia hun onderzoek starten, wordt er een lichaam gevonden dat op dezelfde manier is toegetakeld. De seriemoordenaar ziet zichzelf als kunstenaar, concludeert Hunter, die door zijn ervaring precies weet hoe dit soort verknipte geesten denken. En juist dat vermogen zou ditmaal weleens zijn doodvonnis kunnen betekenen.

De cover en de achterflap van De beeldhouwer spreken me meteen aan en de subtitel ‘Het is maar goed dat je het licht niet aandeed…’ laat al meteen een kleine rilling over mijn rug lopen.
Dit boek is deel 4 van de serie met profiler Rober Hunter en zijn collega Carlos Garcia in de hoofdrollen. Van de eerste 3 delen heb ik ontzettend genoten en dat maakt me dus ook meteen al razend nieuwsgierig naar dit boek. En ondanks dat het een serie is, zijn alle boeken prima los van elkaar te lezen.

Hunter en Garcia kennen we natuurlijk al uit de vorige delen en in dit boek leer je deze beide prettige personages weer wat beter kennen. Alice Beaumont, de jonge vrouw die hen door het OM is toegewezen, is meteen al een toegevoegde waarde en zorgt voor een fijne en dynamische samenwerking. Hopelijk heeft zij ook een rol in de volgende delen.

De schrijfstijl van Chris Carter is prettig en beeldend. Je merkt echt dat er gedegen achtergrondonderzoek is gedaan en dat zorgt dan ook voor een realistisch verhaal. De korte hoofdstukken lezen vlot en eindigen veelal met een cliffhanger. Dit zorgt ervoor dat je met een vaart door het boek heen gaat. En met elk puzzelstukje dat het drietal op de juiste plek weet te leggen, wordt de spanning verder opgebouwd tot de verrassende ontknoping.

Geweld en gruwelijkheden worden niet geschuwd en zo hoort dat natuurlijk ook bij een boek over een seriemoordenaar.

De beeldhouwer is spannend vanaf de eerste bladzijde en laat je bij elk hoofdstuk naar adem snakkend achter!

Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke mening.