De lentedochter – Tessa Collins
De jonge Soley heeft alles waar ze ooit van droomde: een succesvolle zangcarrière, geld en een charmante vriend. Maar ondanks de roem en haar vele fans voelt ze zich op het podium meer dan ooit verloren. Na de dood van haar grootmoeder Rose ontdekt ze op het familielandgoed in Cornwall een mysterieus olieverfschilderij van een vrouw die sprekend op haar lijkt.
Vastberaden om erachter te komen wie deze vrouw is, volgt Soley de sporen van het portret naar het prachtige IJsland. Daar komt ze terecht in een wereld vol geheimen en verhalen die haar leven voor altijd zullen veranderen…
De lentedochter is het tweede deel in De bloemendochters-serie en prima zelfstandig te lezen. In elk boek staat een ander personage centraal, al komt de hele familie natuurlijk wel zijdelings in het verhaal voor. De stamboom voorin helpt je daarbij.
De prettige en beeldende schrijfstijl zorgt ervoor dat je helemaal meegenomen wordt in het verhaal en laat je genieten van de prachtige IJslandse natuur.
Je leest het verhaal voornamelijk vanuit Soley (heden) en af en toe vanuit Sigrun (verleden). Door deze wisseling leest het verhaal vlot en vooral het leven van Sigrun vond ik erg mooi om te lezen. Dat speelt zich ook in IJsland af, maar dan ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en daar had ik wel wat meer over willen lezen! Beide vrouwen tonen karakter en willen hun eigen weg bewandelen.
Het verhaal blijft boeiend door de geheimen die Soley boven water weet te halen en haar pogingen om de familie weer bij elkaar te betrekken.
De lentedochter is een ontroerend verhaal vol geheimen. Echt een aanrader voor liefhebbers van De zeven zussen- of De verloren dochters-serie. Maar door de prachtige vormgeving alleen al is dit boek een aanwinst voor je boekenkast!
3,5 ★
Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
