Ik was zeer enthousiast, maar ook sceptisch toen ik hoorde dat er een nieuw Iron Fey boek aankwam. Personages na al die jaren terugzien? Sign me up! Maar zal het dezelfde sfeer hebben? Is het niet uitgemolken? Voelen de personages nog authentiek? En hoe kan het verhaal verder gaan na het vorige einde?
Na Nimmernimmer ervaren te hebben door de ogen van Meghan, Ash en Ethan, is het nu de beurt aan Robin Goodfellow, aka Puck. Als een van mijn lievelingspersonages in de reeks was ik hier zeer enthousiast over. In het boek volgen we Puck door Nimmernimmer wanneer er een nieuw kwaad dreigt. Een kwaad dat niet enkel gevaarlijk is voor Nimmernimmer, maar ook voor Tussen, Morië en misschien zelfs de mensenwereld.
Naast dit avontuur, zijn er ook een paar flashbacks die inzicht geven in Puck’s verleden. Die de vraag ‘Wie is/was Robin Goodfellow eigenlijk echt?’ (deels) beantwoorden.
Persoonlijk heb ik heel hard van dit boek genoten. Je zou denken dat na 15 andere boeken van Julie Kagawa gelezen te hebben, ik niet meer verrast zou zijn door hoe vlot deze boeken geschreven en te lezen zijn. Niets is minder waar! Na hoofdstuk 1 werd ik weer volledig de wereld ingezogen en man wat was het goed om terug te zijn!
Ik bleef het gevoel behouden dat ik deze personages ken en dit nieuw verhaal in de wereld voelt als zo’n organisch vervolg op alle eerdere avonturen. Niet als een additie die jaren later is bedacht, maar als een plan dat er al van begin af aan was.
Maar naast alle herkenbare plaatsen en personage+s zijn er ook een paar nieuwe toevoegingen. En wat voor toevoegingen! Ik denk dat ik eerlijk moet toegeven dat Nyx snel een van mijn favorieten in heel Nimmernimmer werd.
Wat de Ijzerraaf ook zeer goed behandeld, zijn de evenementen die voorgaan aan dit verhaal. Er is nergens een grote informtiedump, maar praktisch alles dat gebeurd is in nimmernimmer wordt wel eens vernoemd. Wat zeer handig is aangezien De Ijzerstrijder al bijna 5 jaar geleden verscheen.
Zelf vind ik het ook belangrijk dat ik boeken die ik lees, ook al zijn ze fantasy, real life issues behandelen. De Ijzeraaf deed dit zeker. Onderwerpen zoals racisme, xenofobie (tegen ijzerfey en vergeten fey) en consent kwamen aan bod.
Iets wat wel een beetje miste was representatie. Naar mijn gevoel zijn er weinig tot geen BIPOC of LGBTQIA+ personages. En soms eens vernoemen dat ook jongens Puck knap vinden voelt voor mij een beetje als tokenism.
Ik geef dit boek een 4/5. Ik zou het zeker aanraden aan fans van fey verhalen, zoals de boeken van Sara J.Maas en Holly Black, al zou ik dan beginnen bij de Ijzerkoning.
Ik ben zeker van plan om de volgende boeken te lezen wanneer ze verschijnen.
