De Stenen van Goden van Jeroen Windmeijer komt traag op gang en vraagt in het begin aardig wat geduld en doorzettingsvermogen. Het kabbelt wat, van spanning is nog niet veel te bekennen. Ook de info over de verschillende verhaallijnen weet de aandacht maar net vast te houden. Net als je je afvraagt of dit nog ergens naar toe gaat, begint er schot in de zaak te komen. De spanning neemt hand over hand toe, de verschillende theorieën over het ontstaan van de religie en cultuur op Paaseiland buitelen over elkaar heen en ook in Middelburg loopt de spanning op. Het wordt steeds interessanter en middels een wervelende geweldspiraal volgt een onverwacht einde.

Het is altijd weer leuk, zo’n geschiedenisles van Jeroen Windmeijer. Zoals altijd neemt hij zijn lezers mee op avontuur door mythen, legenden, culturen en religies. Deze keer komen ook thema’s als culturele toe-eigening, en klimaatveranderingen ter sprake. Het Indiana Jones gevoel is alom aanwezig wanneer je in de voetsporen van Anthoni de verschillende volksverhalen ontwart en op hun merites probeert te beoordelen. Want wat is nu waar? Waar is het bewijs? En welke waarheid is het meest waarschijnlijk? Zeker is dat de personages uit het boek een zekere voorkeur hebben voor bepaalde waarheden. Net als in het echt spelen persoonlijke belangen een grote rol. Zo wil Pater Fransesco natuurlijk dat het verhaal past bij zijn katholieke inslag en hij heeft dan ook zijn eigen zondvloedtheorie bedacht. En hebben reuzen echt bestaan? Zo, ja hoe dan en waar en wanneer? Wie hebben de beelden gemaakt en versleept? En waardoor ging het oude geloof ter ziele? Kunnen beelden wandelen?
In een interessante vlucht door de geschiedenis laat Windmeijer allerlei fascinerende verklaringen de revue passeren.

De zondvloedtheorie wordt breed uitgemeten in De Stenen Goden. Naast dat het een mogelijke verklaring voor het arriveren van de bewoners op Paaseiland geeft, trekt de schrijver een parallel met de Watersnoodramp in Zeeland. Daar werd de oom waarnaar Anthoni is vernoemd, verzwolgen door het water. Geen zondvloed zonder schuld en ook daar leert de auteur ons iets over. Zo krijgt Anthoni de schuld voor het gedrag van zijn vriend Sergio, iets waar hij zowel geen verantwoordelijkheid voor draagt maar ook geen schuld aan heeft. De opa van Anthoni droeg wel verantwoordelijkheid voor zijn verdronken zoon en voelde zich daar ook schuldig over.

‘Ik verzeker jullie: als iemand tegen die berg zegt ‘Kom van je plaats en stort je in zee’, en niet twijfelt in zijn hart maar gelooft dat gebeuren zal wat hij zegt, dan zal het ook gebeuren.’

Het rigide denken van religie speelt ook een belangrijke rol. De schrijver laat zien dat dat gevaar in alle religies bestaat en dat de gevolgen daarvan onrechtvaardig en niet mals zijn. Zo misbruikt de directeur van het Zeelandse museum de tien geboden om zijn gelijk te halen in de kwestie van de moai-beelden. Het geloof legitimeert de handelswijzen van de gelovers en het is de vraag tot hoever ze bereid zijn te gaan. Maar het is niet alleen de religie die kan leiden tot rigide gedachtegangen. Ook wetenschappers varen blind op hun overtuigingen waardoor ze niet meer open staan voor andere gedachten zo laat de auteur middels een van zijn personages zien.

‘Een enkele vermetele meeuw deed al een uitval, een voorschot nemend op zijn ochtendmaal’

De omgeving en gebeurtenissen worden gedetailleerd en beeldend beschreven in toegankelijk en aangenaam taalgebruik. Daardoor is de sfeer makkelijk op te snuiven en is het eenvoudig je te verplaatsen in de omstandigheden en in de personages die geloofwaardig neergezet zijn. De plot -die gestructureerd wordt ingezet- is goed opgebouwd maar ontbeert aan het begin voldoende aantrekkingskracht. Het vergt geduld en doorzettingsvermogen alvorens het verhaal – de tweede helft- je echt bij de kladden grijpt. Wanneer het echter zover is, wordt het onmogelijk je nog los te scheuren uit de belevenissen van Monique en Anthoni. Het plot wordt kunstig tot een einde gebracht.

Aan het einde gekomen is veel nieuws geleerd. Zo blijken protestanten een leeg kruis te hebben omdat ze daarmee de aandacht richten op de wederopstanding. De katholieken daarentegen leggen door de Jezus aan het kruis juist de nadruk op het lijden en sterven. Dat geluidsgolven daadwerkelijk objecten kunnen verplaatsen was ook een noviteit.
De innerlijke cultuurhistorische mens is na het bereiken van het stormachtige einde rijkelijk gevoed en concludeert dat het aangenaam verpozen was met De Stenen Goden. De morele en spirituele waarden zijn weer eventjes licht aangeraakt en met voldoening is het boek dichtgeslagen. Maar of god rechtvaardig is?

Het verhaal gaat over Monique en Anthoni. Monique werkt bij het museum in Middelburg en is bezig met de voorbereidingen voor een tentoonstelling over Jacob Roggeveen die bijna 300 jaar geleden Paaseiland “ontdekte”. Anthoni is op Paaseiland om onderzoek te doen naar de moai. De korte hoofdstukken in het boek worden ook beurtelings vanuit Middelburg en Paaseiland geschreven. Dit is zeer verhelderend voor het verhaal. Ondanks dat de eerste dode pas laat in het verhaal valt, is het wel een heel interessant boek. Ik heb nog nooit zoveel over Paaseiland geleerd. Je kunt merken dat Jeroen erg veel research heeft gedaan. Als er dan een dode valt wordt het ook spannender. Je weet dat er meer achter moet zitten. Deze dode brengt heel wat te weeg in Nederland en op Paaseiland. Doordat je afwisselend leest over Nederland en Paaseiland weet je steeds meer over de geschiedenis van Paaseiland en het voorval in Nederland. Dit zit heel ingenieus in elkaar verweven. De karakters zijn heel realistisch en goed uitgewerkt. Je leert ze steeds beter kennen en leeft met ze mee. De plot zit goed in elkaar en is verrassend en spannend. Het einde van het boek lees je in één adem uit, omdat je wil weten hoe het afloopt en ook of het wel goed afloopt. Ik hou van boeken waarin geschiedenis zit verweven. Ik heb dan ook genoten van dit boek.

Wat een bijzonder boek was dit!

Dit boek is geschreven vanuit twee verschillende perspectieven, Anthoni en Monique, waarbij de één op het Paaseiland zit, de andere in Nederland. Beiden houden ze zich bezig met wat er op het Paaseiland allemaal is gebeurd, en komen ze tot bijzondere ontdekkingen.

Dit is het eerste boek dat ik van Jeroen Windmeijer heb gelezen. Ik ben enorm onder de indruk van alle informatie die hij tijdens het schrijven van dit boek heeft verzameld. Er zijn ontzettend veel dingen die ik door het lezen van dit boek heb geleerd over het Paaseiland.

De genre van het boek is thriller, alhoewel ik dit ook wel een avonturenboek/informatief zou willen noemen. Tijdens het lezen kom je op bijzondere wijze steeds meer te weten over het Paaseiland en de voorgeschiedenis van het eiland.

Door zowel Anthoni als door Monique leer je steeds meer over de ontwikkelingen op en rondom het eiland, met verhalen die zich steeds verder ontrafelen... Terwijl Monique bezig is met het opzetten van een tentoonstelling over het Paaseiland, is Anthoni op het Paaseiland zelf om informatie te verkrijgen voor zijn scriptie. Terwijl ze steeds meer te weten komen, leren ze ook dat sommige dingen niet zijn zoals ze eerst dachten... Klopt de kennis die zij hadden wel? "Je moet bereid zijn je eerste idee of indruk los te laten als zich een beter idee aandient." Op de meest bijzondere manieren komen beiden achter de vele verhalen die er rondgaan, en doen ze de meest ingenieuze ontdekkingen. En dan valt er ook nog eens een dode... En wanneer je het niet aan ziet komen, zijn degenen die je denkt dat ze zijn, toch niet helemaal eerlijk.

Wat ik enorm tof vind aan dit boek is dat er een kaart in zit!! Als er iets is wat mij als lezer enthousiast maakt, is het dat wel. Het helpt goed om het beeld dat je vormt tijdens het lezen te verduidelijken. Daarnaast heeft dit boek veel hoofdstukken, iets dat ik persoonlijk erg prettig vind!

Het duurde even voordat ik lekker in dit boek zat. In het begin van het verhaal gebeurt er nog niet heel veel "bijzonders", maar we krijgen wel veel dingen te leren over het eiland.
Ik heb nog nooit eerder een boek gelezen dat zo diep is gedoken in de mythen en waarheden, waarbij er zo'n goed verhaal uit komt.

Als je van boeken houdt met spanning, ontdekkingen en geloven, dan raad ik dit boek je zeker aan. Dit boek zet je zeker aan het denken, niet alleen over het verhaal, maar ook over de echte wereld. Een zeer indrukwekkend boek dus!