Ik ben de dood

We weten allemaal hoe gruwelijk deze serie is, hoe gruwelijk cool Robert Hunter ook is, en hoe we toch allemaal ook zo vreselijk gesteld zijn op Garcia die zeker óók het nodige voor de kneiter heeft gehad. Ik val lekker met de deur in huis: Carter weet ook gewoon wéér met Ik ben de dood alle verwachtingen waar te maken.

Oi oi oi wat een spanning, gruwel en zeker ook fenomaal uitgewerkte thriller is dit! Ongelooflijk hoe deze moordenaar te werk gaat. Ongelooflijk goed ook hoe Carter stukje bij beetje, via doorkijkluiken naar het verleden, je als lezer meegrijpt in de vreselijke ontwikkelingen die iemand maken tot wat het nu is. Naar en afschuwelijk gaan hand in hand met medelijden en hoop. Hoop dat een jongetje kan uitsnappen uit een situatie waar je ronduit ziek van wordt.

Daar ben je dan Robert Hunter toch zeker weer voor nodig en het onderzoek brengt aan alle kanten een snijdende spanning met zich mee. Wanneer komen ze dichtbij genoeg, om toch hopelijk uiteindelijk deze engnek in te halen? Het kost elke keer weer een vrouw het leven. Het kost je tevens al je nagels, ook gellak is hier niet tegen bestand.

Carter is in het bezit van een meer dan vakbekwame pen. Je beleeft het moeiteloos in je hoofd, de dialogen doen volledig natuurlijk aan en zowel de stijl als woordkeuze staat garant voor een leesfeest. Relationele ontwikkelingen zijn altijd aanwezig, maar zoek je romantiek dan moet je verder zoeken want daar doet dit niet aan. Nu hou ik best van een snufje romantiek maar het past ook gewoon niet, perfection it is.

Hunter zou Hunter niet zijn als hij toch ook weer een beslissing maakt waar je hem wel om kan vervloeken gewoon. Wanneer je dan denkt : hè jong…komt daar nog even een plottwist die als een emmer met ijswater over je heen stort. De hel!

Komt er dan nog ergens een big smile op de smoel? Jazeker, de afsluiter is ge-wel-dig. Ik was het bijna vergeten maar mennnn wat mooi wat mooi.

Conclusie:

Vijf sterren voor Ik ben de dood.

Geweldig spannend boek en de personages komen echt over,geweldige plots en opbouw. Geweldige schrijver.

Ik ben de dood – Chris Carter

Zeven dagen na de ontvoering van een twintigjarige vrouw wordt op een grasveld dicht bij de internationale luchthaven van Los Angeles haar lichaam gevonden. Haar ledematen zijn zo neergelegd dat ze een ster lijken te vormen. Uit de autopsie blijkt dat de vrouw op een verschrikkelijke manier is vermoord. Maar er wordt meer ontdekt…
Rechercheur Robert Hunter krijgt de zaak toegewezen en wordt vrijwel direct geconfronteerd met een tweede slachtoffer. Hij realiseert zich dat hij snel moet zijn, want deze moordenaar lijkt voor niets of niemand terug te deinzen. Kan Hunter de mysterieuze crimineel stoppen?

Ik ben de dood is het zevende deel in de Robert Hunter-serie en prima zelfstandig te lezen. Maar doe jezelf een plezier en lees de boeken allemaal en liefst op volgorde. De echte thrillerliefhebber zal smullen van elk boek en zit bijna 400 bladzijden lang met ingehouden adem op het puntje van de stoel.

Ik ben de dood is wederom spannend vanaf de eerste bladzijde, het grijpt je bij de keel en kruipt daarna langzaam onder je huid. Want de schrijfstijl is niet alleen prettig en vlot, maar ook gruwelijk, huiveringwekkend en bloederig. Precies zoals je het wilt hebben als je een boek leest waarin het onderzoek op een seriemoordenaar centraal staat.

Door de kleine details die telkens gegeven worden tijdens het onderzoek en de autopsie, lijkt het alsof je als lezer zelf deelneemt aan het onderzoek. Het perspectief wisselt voortdurend tussen rechercheurs, dader en slachtoffer, waardoor je niet alleen het duo Hunter en Garcia (nog) beter leert kennen, maar ook dader en doodsbange slachtoffers een menselijk gezicht krijgen. Als de moordenaar dan voortdurend een spelletje probeert te spelen met de briljante geest van Hunter, heb je de basis voor opnieuw een heerlijke thriller en heeft het de 5 sterren weer dik verdiend!

5 ★

Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.