Het donkere woud

Het donkere woud – Johanna Mo

Er ligt een dunne sneeuwlaag over het winterse Öland wanneer rechercheur Hanna Duncker door een harde knal gewekt wordt. Haar huis staat in brand. Omdat ze onlangs heeft ontdekt wie de moord heeft gepleegd waarvoor haar vader werd veroordeeld, heeft ze een sterk vermoeden wie er achter de aanslag zit. Bewijzen ontbreken echter, en bovendien moet ze zich concentreren op een nieuwe zaak.

Juni 1999. Een groep middelbare scholieren geniet van de zorgeloze tijd na hun examens, tot een van hen, Mikael, in het niets verdwijnt. Twintig jaar later wordt het skelet van de jongen midden in het grootste bos van het eiland gevonden. Zijn er na al die jaren nog sporen te vinden die naar zijn moordenaar leiden? En kan Hanna eindelijk haar vaders naam zuiveren, of blijft de ware dader haar een stap voor?

Het donkere woud is deel 3 van de serie De Eilandmoorden, maar redelijk goed los te lezen. Om het hoofdpersonages en haar achtergrond echt goed te leren kennen en begrijpen is het in deze serie wel veel fijner om de boeken op volgorde te lezen.

De schrijfstijl van Johanna Mo is beeldend en prettig, en het verhaal leest dan ook vlot. Het wisselt tussen heden en verleden, waarbij het heden zich afspeelt van vrijdag 13 tot zaterdag 21 december en het verleden vertelt over de laatste dag waarop Mikael gezien is, twintig jaar geleden. Hierdoor wordt de spanning goed opgebouwd, iedereen lijkt verdacht en er zijn heel wat plotwendingen voor de puzzelstukjes op de juiste plek liggen.

Al lezend krijg je ook een inkijkje in het privéleven van Hanna en haar collega Erik en leer je beide zodoende weer iets beter kennen. Ze zijn niet perfect, maar doen hun best en dit maakt ze erg geloofwaardig.

Maar dan de verpletterende cliffhanger op de allerlaatste bladzijde, het zorgt ervoor dat ik nu alweer reikhalzend en met spanning uitkijk naar deel vier. Heel benieuwd hoe deze serie verder gaat!

Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke mening.