Het boek Dochters van de Dordogne Van Dinah Jefferies speelt zich af in het Frankrijk dat zwaar te lijden had onder de Duitse bezetting in de tweede wereldoorlog. Het is een onweerstaanbare roman over moed, familie en je eigen weg vinden – perfect voor lezers van Sarah Lark, Lucinda Riley en Santa Montefiore
Het verhaal gaat vooral in op de gebeurtenissen in het leven van drie Frans-Engelse zussen, Hélène, Laurence en Elise, die in het zomerhuis van hun Moeder wonen, aan de rand van het dorpje Saint-Cécile. Omdat de Duitsers zich meer en meer in het nauw gedreven voelen gaan ze almaar driester optreden en dit heeft ook de nodige invloed op het leven van de drie zussen.
Waar Hélène aan het begin van het verhaal een gewone verpleegster is die meehelpt in de praktijk van de dorpsarts Hugo en voor haar familie probeert te zorgen, wordt ze door allerhande gebeurtenissen meer en meer meegesleept in het verzet tegen de Duitse bezetter. Elise daarentegen is al van bij het begin van het verhaal overtuigd van het verzet en zal zich doorheen het verhaal almaar actiever profileren. Laurence, de onschuldigste van de drie zussen houdt van de natuur en lekker koken met de beperkte ingrediënten die ten tijde van oorlog beschikbaar zijn, krijgt het ook zwaar te verduren wanneer haar onschuld vernietigd wordt en ze bovendien een schokkend familiegeheim te weten komt.
Het verhaal gaat dus vooral over hoe de zussen, en in het verlengde de mensen in het dorp waar ze wonen, overleven in tijden van oorlog, en de wanhopige strijd om geliefden en familie te beschermen. Dit zijn allemaal ingrediënten voor een meeslepende page-turner, die je maar niet kan wegleggen.
Helaas vond ik persoonlijk dat er te weinig diepgang in het verhaal zat, en alles maar oppervlakkig aangehaald werd. De emoties tussen de zussen, de personages die komen en gaan in het verhaal, ze bleven me allemaal een beetje te veel op de vlakte.
Er werd niet genoeg aandacht besteed aan het verder uitwerken van de emoties, waardoor allerlei zaken als afscheid, overlijden, verlies van een dierbare en dergelijk allemaal een beetje ongevoelig werd. Ook de historische elementen bleven heel erg op de vlakte. Je blijft ook met heel veel vragen zitten over hoe het bepaalde personages verder vergaat, en hoe de drie zussen zich echt voelen, want daar wordt erg weinig op in gegaan.
Ik ben toch wel een beetje teleurgesteld in een verhaal dat zoveel mogelijkheden had, alle ingrediënten waren er, maar ze werden niet voldoende afgekruid met diepgang en details. Op zich was het zeker wel een leuk boek, maar omdat alles zo op de vlakte bleef werd ik er niet ingezogen zoals ik met andere boeken soms wel heb. Absoluut de moeite om te lezen, maar eerder aan het zwembad op vakantie dan op een koude winterdag in huis, want daarvoor is het iets te licht
