De dagen dat ik je liefhad

De dagen dat ik je liefhad – Amy Neff

Het verhaal van Evelyn en Joseph begint in de zomer van 1941. Aan de schilderachtige kust van New England, waar hun families al generaties lang wonen, worden ze verliefd op elkaar. Samen nemen ze de Oyster Shell Inn van Josephs ouders over, waar ze hun drie kinderen grootbrengen. Maar nu, meer dan zestig jaar later en na een leven vol hoogtepunten, is Evelyn ernstig ziek.

De maanden die volgen gebruiken Joseph en Evelyn om samen met hun kinderen herinneringen op te halen en hun dromen te vervullen. Maar wanneer de laatste dagen dichterbij komen, staan de twee voor de lastigste beslissing van hun leven: hoe moet hun verhaal eindigen?

De dagen dat ik je liefhad is de debuutroman van Amy Neff en wat een diepe indruk heeft ze hiermee bij mij gemaakt.

Haar fijne, vlotte schrijfstijl met mooie zinnen die emoties voelbaar maken en soms zelf poëtisch aandoen:

“De oceaan is als een donker, deinend wiegelied, waarin onze kinderen en kleinkinderen zich als beschermende bakens om haar heen hebben verzameld, als vuurvliegjes of glinsterende witvissen net onder het oppervlak, als dansende stofjes in een streep zonlicht of sterren aan een heldere hemel.”

De goed uitgewerkte karakters, zo beeldend beschreven dat personages tot leven komen en je oprecht met elk van hen meeleeft. Het wisselende perspectief waardoor je iedereen zo goed leert kennen en onderlinge verbanden zichtbaar worden.

De sprongen in de tijd die goed aangegeven worden, niet voor verwarring zorgen, maar er juist groei en ontwikkeling te zien zijn.

En na het dichtslaan van dit boek kan ik alleen nog maar wachten op de verfilming ervan of op het volgende boek van Amy Neff!

De dagen dat ik je liefhad is een mooie gelaagde roman. Een hartverscheurend en indrukwekkend verhaal over familie, omgaan met verlies en de kracht van liefde.

5 ★

Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Ik stelde mij onlangs kandidaat om deze roman te mogen vooruitlezen in het reviewteam van HarperCollins Holland, helaas stak de vakantie daar een stokje voor en las ik uiteindelijk veel minder dan ik had gewild. Vandaar mijn ietwat late post over dit boek.

Het verhaal van Evelyn en Joseph begint in de zomer van 1941. Aan de schilderachtige kust van New England, waar hun families al generaties lang wonen, worden ze verliefd op elkaar. Samen nemen ze de Oyster Shell Inn van Josephs ouders over, waar ze hun drie kinderen grootbrengen. Maar nu, meer dan zestig jaar later en na een leven vol hoogtepunten, is Evelyn ernstig ziek. De maanden die volgen gebruiken Joseph en Evelyn om samen met hun kinderen herinneringen op te halen en hun dromen te vervullen. Maar wanneer de laatste dagen dichterbij komen, staan de twee voor de lastigste beslissing van hun leven: hoe moet hun verhaal eindigen?

Ik ben van nature geen roman liefhebber en feelgood vind ik snel wat zeemzoet maar dit boek was precies wat ik nodig had op vakantie.

Joseph & Evelyn kennen een zorgeloze kindertijd, elke dag kloppen ze bij elkaar aan om te ravotten in het mooie landschap dat hun achtertuin is. Ze lopen op blote voeten tot aan het strand, ze springen van de rotsen in de zee en denken dat deze heerlijke zomerdagen oneindig zullen doorgaan. Maar ze groeien op en als je volwassen wordt moet je keuzes maken, neem je afscheid en leer je wie je echte vrienden zijn. Een harde pijnlijke les die ook Joseph & Evelyn leren ...

"De dagen dat ik je liefhad" neemt je mee terug naar die zomers zonder einde, maar er is ook een verhaallijn in het heden. Dit boek is een ode aan de liefde maar door steeds meer te willen zie je vaak niet dat het simpele gezinsgeluk al alles is. De schrijfster geeft je hier tussen de regels een wijze les mee. De jaren gaan voorbij en dit hartverwarmend liefdesverhaal kent zijn ups and downs tot het noodlot toeslaat.

Ik maakte graag deel uit van het gezellige chaotische nest in de Oyster Shell Inn en de tuin die ze samen hebben doen groeien. Een bloemenperk voor elk (klein)kind die samen de familietuin symboliseert. Toch viel me op dat er vaak herhalingen gebruikt worden wat het geheel dan weer een tikkeltje saai maakte.

Behalve de belofte van hun eeuwige liefde voor elkaar maken ze opnieuw een afspraak, eentje die altijd te vroeg zal komen. Amy Neff kan in 1 zin perfect een gedachte of een soort gevoel neerpennen, het boek staat dan ook vol zinnen die blijven hangen en die je soms even beroeren.

Na mijn vakantie romans snak ik nu naar een portie thrillergeweld maar ik ben blij dat ik "De dagen dat ik je liefhad" mocht lezen én voelen.

Bedankt @harpercollinsholland voor het digitale recensie exemplaar